«وحدت» حوزه و دانشگاه یعنی چه؟

وحدت حوزه و دانشگاه، به معنای یک حرف و یک نظر شدن حوزویان و دانشگاهیان نیست... به معنای رفت و آمد مکرر روحانیون به خوابگاه های دانشجویان نیست... به معنی اردوی دسته جمعی دانشجویان به حوزه ها و شرکت در دروس سنگین علما و مراجع حوزه نیست... به معنی اسلامیزه کردن متون فنی و مهندسی و پزشکی و هوافضا و اپتیک نیست... مگر میشود قانون نیوتن را اسلامیزه کرد و یا جمع دو به علاوه دو در نگاه اسلامی پنج تا میشود؟!..
وحدت حوزه و دانشگاه به معنی پایین تر آوردن خط ریش روحانیون لباده پوش با کیف های سامسونت و شرکت کردن در ردیف اول همه همایش های تخصصی خارج از چارچوب علمی و دانشش به اسم حضور فعال در همه عرصه ها نیست... به معنی اظهار نظر با قیافه همه چیز دان بودن هم نیست... به معنی حفظ کردن نام مکاتب و ایسم های رنگارنگ غربی و شرقی و استعمال آن کلمات در لابه لای صحبت هایی که میشود ساده و صاف بیان کرد هم نیست... به معنی این هم نیست که فلان مهندس در ابتدا و یا انتهای کنفرانس «بررسی میزان قدرت فضای خلاء در واکنش اتاق های ایزوله» از آیات قرآن و احادیث استفاده کند... حتی به معنی تطبیق مرتبط و یا غیر مرتبط اکتشافات علمی جدید با قوانین مطرح شده در متون دینی و قرآن کریم هم نیست...
به معنی ریش دار کردن همه اساتید دانشگاه و شرکت اجباری در دوره های ضمن خدمت عقیدتی و سیاسی و پوشیدن لباس های سفید یقه دیپلمات هم نیست... به معنی ثبت نام همه دانشجویان در بسیج دانشجویی و نصب پوسترهای شهید همت و باکری و چمران در راهروی خوابگاه ها و سوییت های استراحت دانشجوها هم نیست...
وحدت حوزه و دانشگاه فقط در یک چیز باید مطرح و خط دهی شود و فارق... آن هم در «هدف» است... باید در هدفِ «تمدن سازی ایران اسلامی» حوزه و دانشگاه ما قدم بردارند... وگرنه نه میشود و نخواهند توانست وحدت چشمگیری ایجاد و تئوریزه کنند... با این وحدت به هدف تمدن سازی، نه لازم است مدام کسی به کسی گیر بدهد و نه لازم است از زیر ارشاد از ما بهتران در رفت... همه در هر شاخه ای هستند فقط تلاش میکنند... نه مثل بعضی ها که معتقدند اینقدر کار کن تا بمیری... بلکه اینقدر کار کن که بتوانی در برابر تمدن 2000 ساله موسوم به استکبار و غرب، رنگ نبازی و تمدن نوین ایرانی-اسلامی را شکل بدهی... همین.
التماس دعا / یازهرا

تصاویر مفهومی21

سلام دوستان

از این عکس بسیار زیبا چی میفهمید؟

روز پژوهش مبارک!

سلام. روزگاز به کام.
چند ماه پیش، شایدم پارسال بود که دو تا پُست در وبلاگم درباره نکاتی پیرامون تحقیق و پژوهش کار کردم که به نظرم برای دوست گُلم مفید بود. در این چند خط، چند جمله کلیدی درباره پژوهش که از تجربیات خودم هست تقدیم میکنم:
1.یا کتابی را نخوانید یا تا آخر بخوانید. چنانچه وسط سخنرانی، مجلس را ترک کردن، موجب توهین به سخنران و مُثله شدن مطالبی است که برایش زحمت کشیده است.
2.به خلاصه برداری به صورت تیتروار عادت کنیم. چرا که اگر به ذهن و حافظه دراز مدتمون اعتماد نکنیم، همیشه محتاج دنیایی کاغذ هستیم که دور و برمان جمع کرده ایم.
3.بدترین فیش های تحقیقاتی، فیش هایی هستند که یا منبع و ماخذ مطلبمان را در آن قید نکرده ایم و یا از ذکر کتابنامه دقیق و انتشارات و شماره جلد و صفحه آن غفلت کرده ایم.
4.پژوهش را صرفا برای نوشتن یک مقاله و یا کتاب انجام ندهید. هدف اصلی پژوهشگر، کشف نکته و نکاتی است که پرده از جهل او برمیدارد.
5.در هنگام پژوهش درباره یک مطلب، حتی کتب مقدس مانند قرآن و نهج البلاغه و مفاتیح الجنان و صحیفه سجادیه هم باید با دقت پژوهشی مورد کنکاش قرار گیرند نه صرفا برای تبرک و تیمّن.
6.فکر عَرضه نوشتارمان به دیگران باشیم. حتی توسط وبلاگ و یا کانال ساده تلگرام. چرا که وقتی بیشتر پیشرفت میکنیم که عرضه کنیم و مورد قضاوت قرار گیریم.
7.تا پیرامون مطلبی پژوهش نکرده ایم در هیچ جمعی درباره آن مطلب، اظهار نظر کارشناسانه نکنیم. هستند کسانی که خیلی آرام، حتی با عطسه ما ممکن است جهانبینی خود را تنظیم کنند.
8.قرار نیست همیشه زود به نتیجه برسیم. بعضی موضوعات بِکر، ارزش دارد که سالهای جوانی و عمرمان را صرف پژوهشش کنیم.
9.حداقل یک زبان زنده دیگر را فرا گیرید. مخصوصا زبان اکثریت فتنه گران عصر خود را بیاموزید.
10.مهم نیست بعدا نظر شما درباره نظر امروزتان عوض میشود یا نه؟ نظراتان را پس از پژوهش و مطالعه کافی، به گوش نیز دیگران برسانید. شاید پنجره جدیدی در دنیای آن موضوع، بر ذهن کسی دیگر باز کند و ادامه دهد و منشا آثار گردد.
11.ما آخرین حلقه کسانی نیستیم که پیرامون یک موضوع، درست فکر میکنند. پس همیشه جانب انصاف درباره نقد نظرات دیگران رعایت کنیم.
التماس دعا / یازهرا

راستی!!

نکته عکس بالا چیه؟!