درباره تصاویر مفهومی(6) و (7)

سلام. شب خوش و احوال خوشال!

نظرات خوبی داده بودید. از همه تون تشکر میکنم.

لطفا درباره مطالب وبسایت، فقط در وبسایت نظر بدید و از ارائخ نظر در دیگر فضاهای مجازی منسوب به بنده خودداری کنید.

ایده من درباره تصویر شماره(6) اینا بوده: ...

1-هرقدر هم که متشخص و اتوکشیده باشیم، بازم ممکنه بسیاری از حرفهای ما مخاطب نداشته باشه. این مهم نیست. باید ایستاد و ایستاده سخن گفت و از عدم وجود مخاطب آزرده نشد.

2- پشت سر این آقا اندکی نوری هست. تا پشتت به نور نباشه، پشتت به کوه نیست. لذا اگر پشتت به کوه باشه، ایستاده و استوار سخن بگو حتی اگر حرفات به درد کویر جامعه ات نخوره.

3- با ژست مدرن و روشنفکری همه چیز حل نمیشه. چه سخن ها از روشنفکرها که به جای اذهان انسانها، فاضلاب های تاریخ را پر کرد.

ایده هام درباره تصویر شماره(7) اینا بوده:

1- همیشه کلاه جنگ، بر سر کوتوله ترین آدمهای جنگ طلب دنیاست. آدم های کوتوله ای که تنها کلاهی که سرشون رفته، کلاه خود جنگ با کبوتر بچه های دنیاست.

2- نمیشه همه را کشت، اما سپس زیتون صلح را به دهان کبوتر آشتی داد. صلح و آشتی، کوک شدنی نیست.

3- جنگ، برهنه ترین شرایط زندگی بشری است که به شدت آسیب پذیر است.

و نکات دیگه که به خاطر خستگیم همینا کافیه.

نظرتون شما چیه؟